Het verhaal van een alleenstaande vader
Terwijl zijn jonge kinderen voor hem scharrelen, verschijnt een liefdevolle lach op het gezicht van Antony; een alleenstaande vader van dochter Wangari* (4), en zoon Njuguna*, (3). Hun situatie is moeilijk, maar hij doet er alles aan om in de basisbehoeften van zijn kinderen te voorzien én om tijd met hen door te brengen terwijl ze opgroeien. Antony wil zelf zijn kinderen opvoeden.
“Ik woon nu tweeëneenhalf jaar alleen met mijn kinderen”, vertelt de 45-jarige schoenmaker uit Nairobi. “Het is hard werken geweest, maar het wordt nu wat makkelijker omdat de kinderen wat ouder zijn en ik gegroeid ben in de vaderrol.”
‘Er gaan dagen voorbij dat ik niets verdien‘
In de straten naast hun huisje zijn geïmproviseerde bedrijfjes gevestigd, zoals Antony’s schoenmakerij – de afgelopen vijf jaar hun levensader. Wangari vindt het leuk om haar vader te helpen met het ordenen van schoenen op het ‘verkoopkleed’. Wanneer hij schoenen repareert zijn de kinderen om hem heen of spelen in de buurt met andere kinderen. Helaas gaan op dit moment de zaken niet goed, een direct gevolg van corona.
Antony: “Mijn klanten blijven weg. De situatie met COVID-19 heeft hen gedwongen hun behoeften opnieuw te prioriteren, schoenen staan daarbij niet voorop. Soms gaan er drie dagen of wel een week voorbij zonder dat ik ook maar één cent verdien. Met tijdelijke andere klussen probeer ik nog wat te verdienen, de kinderen laat ik dan achter bij buren. Maar het houdt niet over.”
Gereduceerd tot ‘niets’
Hoe anders was het twee jaar geleden, voor corona, toen de zaken nog goed gingen. “Ik verving dagelijks schoenzolen en verkocht schoolschoenen. Had leer, zolen en veters op voorraad zodat ik mensen direct kon helpen. Ik woonde in een groot huis met een compleet bankstel en een gasfornuis. Ik heb de huur moeten opzeggen en alles moeten verkopen om eten te kunnen kopen voor mijn kinderen en nu woon ik in een éénkamer hutje van ijzeren platen. Tot voor kort deelde ik het enige bed met mijn kinderen. Maar een buurman heeft me een sofa gegeven waar mijn dochter nu op slaapt. Ik heb vanaf april vorig jaar (2020) tot op de dag van vandaag de huur van dit huis niet kunnen betalen. Ik ben mijn huisbaas veel geld schuldig. De kinderen zijn de reden dat hij me er niet heeft uitgezet. De pandemie heeft me tot niets gereduceerd.”
‘Ik kies ervoor om zelf voor mijn kinderen te zorgen‘
Ondanks alles is hij is vastbesloten om zijn kinderen zelf op te voeden. Zijn buren zijn onder de indruk van zijn beslissing, maar adviseren hem tegelijkertijd om zijn dochter en zoon in een kindertehuis onder te brengen. Met zijn handen vol kan hij immers niet werken.
Vastberaden: “Ik zeg ze dat ik dat niet kan doen. Ik wil mijn eigen kinderen opvoeden tot ze volwassen zijn. Ik geniet er erg van om bij hen te zijn. We hebben voedselproblemen, maar mijn kinderen zijn tevreden met wat er is en dat maakt me gelukkig. Zij maken mij gelukkig”
De houding van Antony valt op. Waar de meeste gezinnen een vrouw aan het hoofd hebben en mannen juist geneigd zijn hun gezinnen in de steek te laten, wil Antony juist niet dat zijn kinderen van hem gescheiden worden. Wat hij nodig heeft is steun om zijn wens van een goede toekomst en een gezondere omgeving voor hen te verwezenlijken.
Het SOS familieversterkend programma werkt met kwetsbare gezinnen zoals dat van Antony om hun middelen van bestaan te herstellen, de capaciteit van de ouder(s) op te bouwen en hen toe te rusten om de stabiliteit te bieden die kinderen nodig hebben om zich te ontplooien. Antony is inmiddels aangemeld voor het programma. Door zijn gezin te versterken, zal hij geen alternatieve zorg meer nodig hebben. De kinderen kunnen volgend jaar naar school en dan heeft Antony zijn handen vrij om te werken.
“Ik wil dat mijn kinderen het maken in het leven en dat ze succesvol zijn in hun opleiding. “In deze buurt gaan kinderen die niet naar school gaan, op straat zwerven met alle ellende van dien. Dit mag nooit gebeuren met mijn kinderen. Ik hou van ze en kies ervoor om zelf voor ze te zorgen, zodat ze vol vertrouwen kunnen opgroeien in de wetenschap dat ik er altijd voor ze ben.”
Hoe gaat het twee jaar later met Antony?
Antony zette alles op alles om zijn kinderen niet te verliezen. Hij kwam in ons familieversterkende programma terecht waar SOS Kinderdorpen samen met hem een ontwikkelplan opstelde.
Binnen ons familieversterkende programma werd Antony ondersteund met onder andere:
- Schoolgeld voor zijn kinderen
- Training in ondernemerschap
- Training in financieel management
- Opvoed- en ouderschapstraining
Dankzij zijn deelname aan het familieversterkende programma van SOS heeft hij geen extra ondersteuning meer nodig. Zijn kinderen gaan naar school en dit geeft Antony overdag de vrijheid om zich volledig te concentreren op zijn schoenmakerij. Vooral de ouderschapstraining heeft hem veel goed gedaan.
’De training opende mijn ogen over goed ouderschap. Het gaf me nieuwe inzichten over hoe ik met mijn kinderen om moest gaan en hoe ik met ze moest praten. Ik was zo bemoedigd. Ik voelde me schuldig dat ik er zelfs maar aan kon denken om mijn kinderen weg te geven…’’
Antony
Dankzij jouw steun kunnen families als die van Antony bij elkaar blijven. Dit is belangrijk: met een sterke en liefdevolle familie hebben kinderen een veel grotere kans op een mooie toekomst.
*Namen zijn veranderd om de privacy van de kinderen te beschermen.
